کاروان سالار زینب

الا ای کاروان سالار زینب                  که باشد از تو برگ بار زینب

نمی دانم چه ها در پیش دارم                 که یک عالم به دل تشویش دارم

نمی دانم چه اید بر سر                          من که میلرزد تمام پیکر من

نمی دانم چه غم در انتظارم                    که قلبم بی قرار بی قرارم

تو میدانی مرا هم با خبر کن                 خبردار از سرانجام سفر کن

تو گفتی کوفیان را مهمانی                   عزیز و نور چشم میزبانی

تو گفتی بهر ما دل تنگ هستند               ولی اینان سفیر جنگ هستند

برادر جان دا زینب گواه است                که بر ما این بیابان قتلگاه است

اگر چه هست هر کارت خدایی                ولی میمیرم از فکر جدایی

از ان ترسم تنت بی سر ببینم                 تنت در خون و خاکستر ببینم

از ان ترسم به نی بینم سرت را             به زیر پای مرکب پیکرت را

از ان ترسم که عباس علمدار                فتد از پای و دستش افتد از کار

از ان ترسم ز کشته پشته بینم                 برادر زاده ها را کشته بینم

از ان ترسم که یک تن بر نگردد            چنان که رحم بر اصغر نگردد

از ان ترسم دلم اذر بگیرد                    عدو از دختران معجر بگیرد

گرت عهد است خون ریزد در این راه      مرا بگذار خود برگرد ای شاه

ببر این کاروان از این بیابان                 که باشد کربلا غارتگر جان

یا حق